Een tentoonstelling met foto’s van Jo Struyven
Tot 18 April loopt in Marcinelle, op de site van ‘Le Bois du Cazier’, de fototentoonstelling enFER. met werk van fotograaf Jo Struyven.
De architecturale portretten van de Waalse staalindustrie omvatten panorama’s van de industriële sites en tonen ook de arbeiderswijken die gebouwd werden bij de industrialisering, alsook ruimere stadsgezichten en landschappen.
De industriële portretten werden frontaal, op een haast machinale wijze, gemaakt zonder perspectief. Alles wat het beeld kan vertroebelen werd verwijderd, hetgeen overblijft is een architecturaal plan dat esthetiserend werkt. Hierdoor geeft Struyven nog een laatste glansrol aan deze sites en stelt hij de discussie omtrent het behoud van van de laatste hoogoven (HF4) in Charleroi (Marcinelle) op scherp.
Struyven moet op zowat elke terril van Charleroi tot Seraing geklommen zijn om de arbeiderswijken en stadsgezichten te fotograferen. Door al het overbodige te verwijderen, wordt de ruwe, pure realiteit van de typische Waalse arbeiderswijken extra versterkt.
Struyven werkte 6 jaar aan dit project. Intussen verdwenen sommige sites en zijn de foto’s stille getuigen van wat was, nu al van onschatbare, historische waarde!
De Industrie
enFER. wil de omvang laten zien van een enorme industrie die in 1960 ongeveer 130.000 mensen tewerkstelde. De staalindustrie lag aan de basis van de 5 immigratiegolven vanuit Vlaanderen naar Wallonië, waarvan de laatste in 1955. De staalindustrie was misschien zelfs de laatste "Belgische" industrie. Sidmar werd in 1962 geïmplementeerd in de buurt van Gent en is een emanatie van Cockerill te Luik en ‘La Providence’ te Charleroi.
enFER. legt de impact van deze industrie op het landschap en de omgeving van Charleroi en Seraing vast. De skylines blijven op een merkwaardige manier verder evolueren: enerzijds door de afbraak ervan (Seraing) en anderzijds door de herovering van de natuur zelf, met prachtige ‘groene’ terrils die heuse berglandschappen evoceren.
enFER. onderstreept ook de intense verwevenheid van de woon- en werkfunctie. Een rauwe werkelijkheid, in schril contrast met de actuele evolutie naar lage emissiezones.
Een bezoek aan de indrukwekkende machinehal van ‘Le Bois du Cazier’ is dus meer dan ooit de moeite waard om het industriële erfgoed van ons land volop te (her)ontdekken en te beleven.
Nog tot 18 april 2021 is enFER., de tentoonstelling met schitterende foto’s van Jo Struyven, een must-see!
Marcinelle
enFER. Een woordspeling tussen ‘enfer’, de hel en ‘en fer’: uit ijzer. Allicht een mooie samenvatting van de mijnindustrie in de jaren vijftig en zestig in en rond Charleroi. De hel met de niet uit het collectief geheugen te wissen mijnramp in Marcinelle, waar op 8 augustus 1956, bij een brand in de mijn de ‘Bois du Cazier’, 262 slachtoffers vielen. Het werd de grootste mijnramp uit de Europese mijnbouwgeschiedenis. In 1967 werd de mijn gesloten. Nu is de site opgenomen in de lijst van Unesco-werelderfgoed met, naast de herdenking van de mijnramp, ook een industrie- en glasmuseum. Last but not least bevat de site ook bewandelbare terrils met een prachtig uitzicht over de stad.
Kortom een ideale gelegenheid om kennis te maken met het Waalse industriële verleden: ooit de tweede industriële grootmacht !
Jo Struyven
Jo Struyven (° 1961) is een autodidactische fotograaf die in Brussel leeft en woont. Zijn oeuvre omvat grote panoramische foto’s van voornamelijk kustlandschappen: de Belgische kust, de Britse kust, Lampedusa, Venetië, de Normandische kust en landingsstranden ...Met enFER. breidt hij zijn werkterrein uit naar industriële sites.
Praktische informatie
Elke dag open behalve op maandag en dinsdag. Woensdag tot vrijdag: 09:00 tot 17:00 Zaterdag en zondag: 10:00 tot 18:00.
